De kracht van paralepsis: hoe het weglaten van dingen impactvol schrijven kan creëren

Paralepsis (Grieks: παράλεψις, "een terzijde laten") is een retorisch instrument waarbij de spreker of schrijver opzettelijk iets weglaat of weglaat waarvan verwacht wordt dat het erin wordt opgenomen. Dit kan een effect van verrassing of nadruk creëren door de aandacht te vestigen op wat er niet wordt gezegd. In de literatuur en poëzie wordt paralepsis vaak gebruikt om ironie of humor te creëren of om verwachtingen te ondermijnen. Als er bijvoorbeeld van een personage wordt verwacht dat hij iets belangrijks zegt, maar er in plaats daarvan voor kiest om te zwijgen, kan dit een vorm van paralepsis zijn. Op dezelfde manier, als een schrijver een scène beschrijft zonder iets te noemen dat normaal gesproken als cruciaal wordt beschouwd, kan dit ook een vorm van paralepsis zijn. De term 'paralepsis' komt van de Griekse woorden 'para', wat 'naast' of 'voorbij' betekent. en 'lepsis', wat 'een inname' betekent. Het werd voor het eerst gebruikt door de oude Griekse filosoof Aristoteles om een retorisch instrument te beschrijven waarbij een spreker opzettelijk iets weglaat waarvan verwacht werd dat het erin zou worden opgenomen.