De kracht van polygeschiedenis: onderzoek naar de voordelen van multidisciplinair zijn

Een polyhistoricus is een persoon die expertise heeft op meerdere gebieden of disciplines. De term ‘polyhistoricus’ komt van de Griekse woorden ‘polus’, wat ‘veel’ betekent, en ‘historia’, wat ‘geschiedenis’ betekent. Het werd oorspronkelijk gebruikt om oude historici te beschrijven die over een breed scala aan onderwerpen schreven, waaronder geschiedenis, filosofie, wetenschap en literatuur. In moderne tijden wordt de term 'polyhistoricus' toegepast op individuen met een breed scala aan kennis en expertise over verschillende velden. Dit kunnen mensen zijn die experts zijn in meerdere academische disciplines, zoals natuurkunde en wiskunde, of mensen die expertise hebben in zowel de geesteswetenschappen als de wetenschappen. Enkele opmerkelijke polyhistorici door de geschiedenis heen zijn onder meer: 1. Leonardo da Vinci: een kunstenaar, uitvinder, ingenieur en wetenschapper uit de Renaissance die algemeen wordt beschouwd als een van de grootste polyhistorici aller tijden. Michelangelo: Een kunstenaar, beeldhouwer, architect en dichter uit de Renaissance die bekend stond om zijn beheersing van meerdere disciplines.
3. Benjamin Franklin: Een Amerikaanse staatsman, wetenschapper, schrijver en uitvinder die een leidende figuur was in het tijdperk van de Verlichting.
4. Ada Lovelace: Een wiskundige en computerwetenschapper die vaak wordt beschouwd als de eerste programmeur, maar ook als een expert op het gebied van poëzie en muziek.
5. Elon Musk: een zakenmagnaat en ondernemer die bedrijven heeft opgericht op meerdere gebieden, waaronder ruimteverkenning, elektrische auto's en hernieuwbare energie. Over het algemeen betekent een polyhistoricus zijn dat je over een breed scala aan kennis en expertise beschikt op verschillende gebieden, en dat je deze kunt toepassen die kennis op innovatieve en interdisciplinaire manieren.