De Morosauriaanse hypothese: een ontkrachte theorie in de paleontologie

Morosauriër is een term die in de paleontologie wordt gebruikt om een hypothetische voorouderlijke groep reptielen te beschrijven waarvan wordt aangenomen dat deze aanleiding heeft gegeven tot zowel de Sauropsida (hagedissen en slangen) als de Archosauria (krokodillen, vogels en hun uitgestorven familieleden). De naam 'morosauriër' werd in 1875 bedacht door de Amerikaanse paleontoloog Edward Drinker Cope en is afgeleid van het Latijnse woord 'moros', dat 'saai' of 'dom' betekent, en het Griekse woord 'saurus', dat 'hagedis' betekent. "

Het concept van de morosauriër werd voor het eerst voorgesteld door Cope als een manier om de relaties tussen verschillende groepen reptielen te verklaren. Hij geloofde dat de voorouders van de Sauropsida en de Archosauria van elkaar verschilden, en dat ze afweken van een gemeenschappelijke voorouder die werd gekenmerkt door saaie of domme trekken. Het idee van de morosauriër is echter niet algemeen aanvaard door moderne paleontologen, en het wordt niet langer als een geldig wetenschappelijk concept beschouwd. In plaats daarvan geloven de meeste wetenschappers nu dat de Sauropsida en de Archosauria zijn voortgekomen uit een gemeenschappelijke voorouder die geavanceerder en verfijnder was. dan het hypothetische ‘saaie’ wezen van Cope. Aangenomen wordt dat deze voorouder leefde tijdens de vroege tot midden-Trias, ongeveer 250-225 miljoen jaar geleden, en er wordt aangenomen dat hij zowel de Sauropsida als de Archosauria heeft doen ontstaan door een proces van evolutionaire divergentie.