De Sicarii: extremistisch-joodse rebellen uit de 1e eeuw na Christus

Sicarii (enkelvoud: sicarius) was een term die door de oude Romeinen werd gebruikt om een type Joodse rebellen te beschrijven die actief waren in de eerste eeuw na Christus. Het woord 'sicarii' is afgeleid van het Latijnse woord 'sica', wat 'dolk' betekent. De sicarii waren een groep extremistische joden die geloofden dat de enige manier om hun doelen te bereiken was door middel van geweld en terrorisme. Ze stonden bekend om het gebruik van dolken en andere wapens om Romeinse soldaten en functionarissen aan te vallen, evenals Joodse collaborateurs met de Romeinen. De sicarii waren actief in een tijd van grote onrust in Judea, toen het Romeinse Rijk zijn controle over de regio. Veel joden hadden een hekel aan de Romeinse bezetting en zagen de sicarii als helden die vochten tegen een onderdrukkend regime. De Romeinse autoriteiten beschouwden de sicarii echter als terroristen en onderdrukten hun activiteiten op brute wijze. Een van de beroemdste sicarii was een man genaamd Eleazar, die een groep rebellen leidde bij een mislukte aanval op het Romeinse fort Masada in 73 CE. Volgens historische verslagen pleegden Eleazar en zijn volgelingen zelfmoord in plaats van zich over te geven aan de Romeinen. De term 'sicarii' wordt in de moderne tijd gebruikt om andere groepen of individuen te beschrijven die geweld en terrorisme gebruiken als middel om hun doelen te bereiken. Het is echter belangrijk op te merken dat de oorspronkelijke sicarii een specifieke groep Joodse rebellen waren die in een bepaalde tijd en plaats leefden, en dat hun daden niet gegeneraliseerd of geromantiseerd mogen worden.