De tonica in de muziektheorie begrijpen

In de muziek is een tonica de eerste noot van een toonladder of modus. Het is meestal de centrale noot waarrond de andere noten in de toonladder of modus zijn georganiseerd. De tonica wordt vaak beschouwd als de 'thuis'-noot, en de andere noten in de toonladder of modus worden beschouwd als afwijkingen van de tonica. In de toonsoort C-majeur is de tonica bijvoorbeeld de noot C. De C-majeur-toonladder bestaat uit de noten C, D, E, F, G, A en B, waarbij C de eerste en laatste noot van de toonladder is. De andere noten in de toonladder worden beschouwd als afwijkingen van de grondtoon C.

In een muziekstuk kan de tonica worden gebruikt als referentiepunt voor het gevoel van harmonie en structuur van de luisteraar. Een componist kan bijvoorbeeld de tonica gebruiken als uitgangspunt voor een melodie of akkoordprogressie, en vervolgens de andere noten in de toonladder gebruiken om spanning en resolutie te creëren. Naast zijn rol in de muziektheorie, wordt de term tonica gebruikt. wordt in de geneeskunde ook gebruikt om te verwijzen naar een stof die wordt gebruikt om de effecten van een andere stof tegen te gaan. Er kan bijvoorbeeld een tegengif worden gebruikt om de effecten van een gif tegen te gaan.