Dichromaatverbindingen begrijpen: eigenschappen, toepassingen en toepassingen

Dichromaat is een soort chemische verbinding die twee verschillende chroom(III)-ionen bevat. Chroom is een overgangsmetaal dat in drie verschillende oxidatietoestanden kan voorkomen: +2, +3 en +6. In dichromaatverbindingen bevinden de chroomatomen zich in de +3-toestand, wat betekent dat ze drie ongepaarde elektronen in hun buitenste energieniveau hebben. Dichromaatverbindingen worden doorgaans gevormd door chroomzuur (H2CrO7) te laten reageren met een base, zoals natriumhydroxide (NaOH). De reactie produceert een zout en water:

H2CrO7 + 2NaOH → Na2CrO4 + 2H2O

De resulterende verbinding, natriumdichromaat (Na2CrO4), bevat twee chroom(III)-ionen die elk aan vier zuurstofatomen gebonden zijn. De algemene formule van de verbinding is daarom Na2Cr2O4. Dichromaatverbindingen worden vaak gebruikt als oxidatiemiddelen bij chemische reacties en hebben een breed scala aan toepassingen op gebieden als analytische chemie, galvaniseren en waterbehandeling. Ze worden ook gebruikt als beitsmiddel in de textielindustrie om kleurstoffen op stoffen te fixeren.