Dysmorfofobie begrijpen: symptomen, oorzaken en behandelingsopties

Dysmorfofobie is een vorm van angststoornis waarbij een individu gepreoccupeerd raakt met een waargenomen fout of defect in zijn uiterlijk. Dit kan leiden tot aanzienlijk leed, beperkingen in het dagelijks functioneren en repetitief gedrag dat gericht is op het verminderen van de waargenomen gebreken. Mensen met dysmorfofobie kunnen zich overmatig concentreren op hun waargenomen gebreken, zoals acne, littekens of lichaamsvorm, en zich bezighouden met dwangmatig gedrag zoals verzorging. of skin picking om te proberen de fout te corrigeren of te verbergen. Ze kunnen ook sociale situaties of activiteiten vermijden waarin ze zich zelfbewust voelen over hun uiterlijk. Dysmorfofobie wordt vaak geassocieerd met andere psychische aandoeningen, zoals obsessief-compulsieve stoornis (OCS), body dysmorphic stoornis (BDD) en sociale angststoornis. De behandeling van dysmorfofobie omvat doorgaans een combinatie van cognitieve gedragstherapie (CBT) en medicatie. Wat zijn de symptomen van dysmorfofobie? De symptomen van dysmorfofobie kunnen variëren in ernst en frequentie, maar kunnen het volgende omvatten: Overmatige preoccupatie met een waargenomen fout of defect in iemands uiterlijk
Repetitief gedrag, zoals verzorging of huidplukken, gericht op het corrigeren of verbergen van het waargenomen gebrek
Vermijden van sociale situaties of activiteiten waarbij het waarschijnlijk is dat u zich bewust bent van uw uiterlijk. de waargenomen fout Moeite met het weggooien of weggooien van voorwerpen waarvan wordt aangenomen dat ze een potentieel nut hebben bij het corrigeren van de fout Herhaaldelijk op zoek gaan naar geruststelling van anderen over iemands uiterlijk Vermijden van spiegels of andere reflecterende oppervlakken Zich zelfbewust of beschaamd voelen over iemands uiterlijk in sociale situaties Wat veroorzaakt dysmorfofobie De exacte oorzaak van dysmorfofobie wordt nog niet volledig begrepen, maar er wordt aangenomen dat het een complex samenspel is van genetische, omgevings- en psychologische factoren. Enkele mogelijke bijdragende factoren zijn onder meer: Genetica: personen met een familiegeschiedenis van angststoornissen of OCS kunnen vatbaarder zijn voor het ontwikkelen van dysmorfofobie. Hersenchemie: onevenwichtigheden in neurotransmitters zoals serotonine en dopamine kunnen bijdragen aan de ontwikkeling van dysmorfofobie. Ervaringen uit de kindertijd: traumatische gebeurtenissen , zoals pesten of plagen, kan het risico op het ontwikkelen van dysmorfofobie op latere leeftijd vergroten. Sociale en culturele factoren: maatschappelijke schoonheidsnormen en mediabeelden van fysieke perfectie kunnen bijdragen aan gevoelens van ontoereikendheid en de preoccupatie met waargenomen gebreken aanwakkeren. Persoonlijkheidskenmerken: personen met bepaalde persoonlijkheidskenmerken, zoals perfectionisme of een laag zelfbeeld, kunnen vatbaarder zijn voor het ontwikkelen van dysmorfofobie. Hoe wordt dysmorfofobie behandeld? De behandeling van dysmorfofobie omvat doorgaans een combinatie van cognitieve gedragstherapie (CBT) en medicatie. Het doel van de behandeling is om mensen met dysmorfofobie te helpen hun angst te beheersen en hun preoccupatie met waargenomen tekortkomingen te verminderen. Cognitieve gedragstherapie (CGT): CBT helpt individuen negatieve denkpatronen en gedragingen die verband houden met dysmorfofobie te identificeren en uit te dagen. Technieken die bij cognitieve gedragstherapie worden gebruikt, kunnen onder meer zijn: Blootstelling en responspreventie (ERP): Dit houdt in dat individuen geleidelijk worden blootgesteld aan situaties die hun angst opwekken, terwijl ze technieken worden aangeleerd om hun angst te beheersen zonder dwangmatig gedrag te vertonen. Cognitieve herstructurering: Dit helpt individuen bij het identificeren en uitdagen van angstgevoelens. vervormde of nutteloze denkpatronen die verband houden met hun waargenomen tekortkomingen. Op mindfulness gebaseerde therapieën: deze technieken helpen individuen een groter bewustzijn van hun gedachten en gevoelens te ontwikkelen, en leren daarop te reageren op een meer bewuste en zelfcompassievolle manier. Medicijnen: Antidepressiva, zoals als selectieve serotonineheropnameremmers (SSRI’s) kunnen worden voorgeschreven om de symptomen van dysmorfofobie, zoals angst en depressie, te helpen verminderen. Zelfhulpstrategieën: Naast therapie en medicatie kunnen personen met dysmorfofobie ook profiteren van zelfhulpstrategieën, zoals: Zelfcompassie en zelfacceptatie beoefenen Negatieve gedachten en overtuigingen over het eigen uiterlijk uitdagen Het deelnemen aan activiteiten die het gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen bevorderen, zoals lichaamsbeweging of creatieve bezigheden Het vermijden van sociale media en andere bronnen van onrealistische schoonheidsnormen Steun zoeken bij vrienden, familie of een steungroep.