Dyspareunie begrijpen: oorzaken, symptomen en behandelingsopties

1. Definitie van dyspareunie Dyspareunie is een aandoening waarbij een persoon pijn of ongemak ervaart tijdens seksuele activiteit, vooral tijdens penetratie. De pijn kan oppervlakkig of diep zijn, en kan gelokaliseerd zijn in een specifiek gebied of wijdverbreid zijn. Dyspareunie kan zowel mannen als vrouwen treffen, hoewel het vaker voorkomt bij vrouwen.
2. Soorten dyspareunie
Er zijn verschillende soorten dyspareunie, waaronder:

a. Vulvodynia: Dit is een aandoening waarbij de vulva, inclusief de schaamlippen, clitoris en vaginale opening, pijnlijk is tijdens seksuele activiteit.

b. Vestibulodynie: dit is een aandoening waarbij de vestibule, het gebied rond de opening van de vagina, pijnlijk is tijdens seksuele activiteit. Dyspareunie als gevolg van bekkenbodemdisfunctie: dit is een aandoening waarbij de spieren en weefsels in de bekkenbodem niet goed functioneren, wat leidt tot pijn tijdens seksuele activiteit. Dyspareunie als gevolg van cervicale stenose: dit is een aandoening waarbij de baarmoederhals smal of strak is, waardoor penetratie pijnlijk wordt. Dyspareunie als gevolg van vaginale atrofie: dit is een aandoening waarbij de vagina dun en droog is, waardoor penetratie pijnlijk wordt.

3. Oorzaken van dyspareunie
Er zijn verschillende mogelijke oorzaken van dyspareunie, waaronder:

a. Hormonale veranderingen: Veranderingen in de hormoonspiegels, zoals die optreden tijdens de menopauze of zwangerschap, kunnen leiden tot dyspareunie.

b. Vaginale droogheid: Een gebrek aan natuurlijke smering kan penetratie pijnlijk maken.

c. Bekkenbodemdisfunctie: Verzwakte of strakke bekkenbodemspieren kunnen leiden tot pijn tijdens seksuele activiteit. Infectie: Schimmelinfecties, bacteriële vaginose en andere infecties kunnen pijn veroorzaken tijdens seksuele activiteit. Huidaandoeningen: aandoeningen zoals eczeem, psoriasis en lichen sclerosus kunnen pijn veroorzaken tijdens seksuele activiteit. Trauma: Fysiek of emotioneel trauma kan leiden tot dyspareunie.

g. Behandeling van kanker: Bestralingstherapie en bepaalde chemotherapiemedicijnen kunnen het bekkengebied beschadigen en tot dyspareunie leiden. Symptomen van dyspareunie De symptomen van dyspareunie kunnen variëren afhankelijk van de onderliggende oorzaak, maar kunnen het volgende omvatten: Pijn tijdens seksuele activiteit

b. Pijn of ongemak tijdens penetratie

c. Pijn of ongemak tijdens andere activiteiten, zoals het inbrengen van een tampon of bekkenonderzoek. Roodheid of zwelling in het genitale gebied. Afscheiding of bloeding

f. Jeuk of een branderig gevoel, bijvoorbeeld. Ongemak of pijn tijdens het plassen

5. Diagnose van dyspareunie Het diagnosticeren van dyspareunie omvat doorgaans een grondige medische geschiedenis en lichamelijk onderzoek, evenals eventuele noodzakelijke diagnostische tests zoals:

a. Bekkenonderzoek: Een arts zal de vulva, de vagina en het bekkengebied onderzoeken om te controleren op tekenen van infectie of ontsteking. Uitstrijkje: Er wordt een celmonster uit de baarmoederhals genomen om te controleren op abnormale cellen.

c. Culturen: Er kunnen uitstrijkjes of monsters worden genomen om te controleren op infecties zoals bacteriële vaginose of schimmelinfecties. Beeldvormingstests: Echografie of MRI kunnen worden gebruikt om andere aandoeningen uit te sluiten die de pijn kunnen veroorzaken. Behandeling van dyspareunie De behandeling van dyspareunie hangt af van de onderliggende oorzaak, maar kan het volgende omvatten: Medicijnen: Antischimmelmedicijnen, antibiotica of hormooncrèmes kunnen worden voorgeschreven om infecties of hormonale onevenwichtigheden te behandelen. Bekkenbodemoefeningen: Oefeningen zoals Kegels kunnen helpen de bekkenbodemspieren te versterken en de pijn tijdens seksuele activiteit te verbeteren.

c. Vaginale vochtinbrengende crèmes: Vrij verkrijgbare vaginale vochtinbrengende crèmes kunnen de vaginale droogheid en pijn tijdens seksuele activiteit helpen verminderen. Glijmiddelen: Glijmiddelen op water- of siliconenbasis kunnen wrijving en pijn tijdens seksuele activiteit helpen verminderen. Sekstherapie: Een sekstherapeut kan individuen en koppels helpen bij het aanpakken van eventuele psychologische of relatieproblemen die kunnen bijdragen aan dyspareunie. Chirurgie: In sommige gevallen kan een operatie nodig zijn om onderliggende aandoeningen zoals bekkenbodemdisfunctie of vaginale atrofie te behandelen. Preventie van dyspareunie Het voorkomen van dyspareunie is niet altijd mogelijk, maar er zijn verschillende stappen die kunnen worden genomen om het risico op het ontwikkelen van de aandoening te verminderen, waaronder: a. Veilig vrijen: Het gebruik van condooms en andere vormen van barrièrebescherming kan het risico op infectie en irritatie helpen verminderen.

b. Handhaven van goede hygiëne: Het schoon en droog houden van het genitale gebied kan het risico op infectie helpen verminderen.

c. Irriterende stoffen vermijden: Het vermijden van producten zoals douches, poeders en geparfumeerde zepen kan het risico op irritatie en allergische reacties helpen verminderen. Regelmatige controles ondergaan: Regelmatige bekkenonderzoeken en uitstrijkjes kunnen helpen bij het identificeren van onderliggende aandoeningen die mogelijk bijdragen aan dyspareunie. Communiceren met uw partner: Open en eerlijke communicatie met uw partner kan u helpen elkaars behoeften en verlangens te begrijpen en samen te werken om een oplossing voor dyspareunie te vinden.