Eeuwen in het gnosticisme begrijpen: rollen, typen en betekenis

In de gnostische traditie zijn aeonen (van het Griekse woord "aion", wat "tijdperk" of "eeuwige periode" betekent) wezens van goddelijke oorsprong die bestaan binnen het rijk van het Pleroma, de volheid van God. Deze wezens worden beschouwd als emanaties van het goddelijke, en ze worden gezien als verantwoordelijk voor de schepping en het onderhoud van het universum. Er zijn veel verschillende soorten eonen in de gnostische leringen, elk met zijn eigen specifieke rol en kenmerken. Enkele van de belangrijkste eonen zijn onder meer: De Vader: de allerhoogste godheid, de bron van al het bestaan en de ultieme werkelijkheid. De Moeder: het vrouwelijke aspect van het goddelijke, vaak geassocieerd met de aarde en de materiële wereld. * De Zoon: de tweede emanatie van de Vader, vaak gezien als de bemiddelaar tussen de goddelijke en menselijke rijken. * De Heilige Geest: de derde emanatie van de Vader, vaak geassocieerd met de kracht van de schepping en de bron van inspiratie en leiding .
* De eonen van het pleroma: Dit zijn de andere emanaties van de Vader, elk met zijn eigen specifieke rol en kenmerken. Ze worden vaak afgebeeld als zijnde gerangschikt in een hiërarchische structuur, waarbij elke aeon een specifieke plaats en functie heeft binnen het goddelijke rijk. In de gnostische leringen worden de aeonen gezien als verantwoordelijk voor de schepping en het onderhoud van het universum, en er wordt aangenomen dat ze een sleutelrol te hebben gespeeld in de val van de mensheid en de daaropvolgende behoefte aan verlossing. Ze worden echter ook gezien als mensen die in staat zijn mensen te helpen gnosis, of spirituele kennis, te bereiken en terug te keren naar het goddelijke rijk.