Gavelkind begrijpen: een middeleeuws erfelijkheidssysteem

Gavelkind is een erfelijkheidssysteem dat in sommige delen van middeleeuws Europa werd gebruikt, vooral in Duitsland en Engeland. Het was een vorm van deelbare erfenis, wat inhield dat de nalatenschap van de overledene onder de erfgenamen werd verdeeld in plaats van dat deze aan één enkele erfgenaam werd doorgegeven. Onder de hamersoort werd de nalatenschap in gelijke delen verdeeld, die vervolgens onder de erfgenamen werden verdeeld. Het aantal aandelen en de omvang van elk aandeel werden bepaald door het aantal erfgenamen en de omvang van de nalatenschap. Elke erfgenaam ontving een gelijk deel van de nalatenschap, ongeacht hun relatie tot de overledene of hun sociale status. Gavelkind werd gebruikt in sommige gevallen waarin er meerdere erfgenamen waren, bijvoorbeeld wanneer een persoon meerdere kinderen had of andere familieleden die recht hadden op erven . Het werd ook gebruikt in gevallen waarin de nalatenschap groot was en er veel erfgenamen waren, omdat het een eerlijker verdeling van de bezittingen mogelijk maakte. De term 'gavelkind' komt van het Duitse woord 'Gabel', wat 'vork' betekent, en verwijst naar de manier waarop de nalatenschap in gelijke delen werd verdeeld, zoals de tanden van een vork. Gavelkind werd tijdens de Middeleeuwen in sommige delen van Europa gebruikt en werd uiteindelijk vervangen door andere systemen van overerving, zoals eerstgeboorterecht.