Het blootleggen van de mysteries van Megachiroptera: een uitgestorven onderorde van vleermuizen

Megachiroptera is een uitgestorven onderorde van vleermuizen die leefde tijdens de tijdperken van het Paleoceen en het Eoceen, ongeveer 60 tot 50 miljoen jaar geleden. De naam "Megachiroptera" betekent "grote vleugel" in het Grieks, wat verwijst naar de grote omvang van de vleugels van deze vleermuizen in vergelijking met moderne vleermuizen. Megachiroptera werd gekenmerkt door hun grote omvang, lange vleugels en robuuste voorpoten. Ze hadden een kenmerkende schedelvorm en gebit die anders waren dan die van moderne vleermuizen. Sommige soorten Megachiroptera hadden tanden die meer leken op die van vleesetende zoogdieren dan op die van moderne vleermuizen. Er wordt aangenomen dat Megachiroptera waarschijnlijk in het bos levende dieren waren, en dat sommige soorten insectenetende of alleseters waren. De exacte ecologische rol van deze vleermuizen is echter niet goed begrepen vanwege het beperkte fossielenbestand. Megachiroptera zijn bekend van verschillende fossielenlocaties over de hele wereld, waaronder Noord-Amerika, Europa en Azië. De bekendste Megachiroptera-fossielen zijn afkomstig uit de Green River Formation in Wyoming, VS, een beroemde fossielenvindplaats die veel goed bewaarde exemplaren van oude zoogdieren en vogels heeft opgeleverd.