Het controversiële concept van telegonie: inzicht in de veronderstelde erfenis van fysieke kenmerken

Telegonie is een term die in de 19e eeuw werd gebruikt om het veronderstelde vermogen van sommige dieren, met name paarden, te beschrijven om hun fysieke kenmerken door middel van een vorm van buitenzintuiglijke overerving aan hun nakomelingen over te dragen. Het concept van telegonie was gebaseerd op het idee dat de mannelijke ouder zijn beeld of essentie op het voortplantingssysteem van de vrouw kon afdrukken, en dat deze afdruk zou worden doorgegeven aan het nageslacht. De term 'telegonie' werd bedacht door de Franse natuuronderzoeker Isidore Geoffroy Saint-Hilaire in 1837, en het werd gepopulariseerd door de Franse wetenschapper en filosoof Henri Bergson in zijn boek 'Essay on the Immediate Data of Consciousness'. Het idee van telegonie was gebaseerd op de observatie dat sommige dieren, zoals paarden, hun ouders en zelfs hun voorouders konden herkennen, en dat deze herkenning niet uitsluitend gebaseerd was op visuele of auditieve signalen. Het concept van telegonie was destijds controversieel. en dat blijft vandaag de dag zo. Terwijl sommige wetenschappers hebben gesuggereerd dat er feitelijk een basis bestaat voor het idee van buitenzintuiglijke overerving, hebben anderen het afgedaan als pseudowetenschap. Er is momenteel geen wetenschappelijk bewijs ter ondersteuning van het idee dat dieren hun fysieke kenmerken op een andere manier dan via traditionele genetische overerving aan hun nakomelingen kunnen overdragen.