Het evolutionaire voordeel van phyllocladous bladeren

Phyllocladous (van de Griekse woorden "phyllon" wat blad betekent en "klados" wat tak betekent) verwijst naar een soort bladopstelling waarbij de bladeren worden gedragen op lange, dunne takken die lijken op afgeplatte stengels. Dit type bladindeling wordt vaak aangetroffen bij planten die zijn geëvolueerd om in barre of droge omgevingen te leven, waar water schaars is. de stengel die het blad aan de plant vastmaakt) wordt langwerpig en afgeplat en dient als fotosynthetisch oppervlak. Door deze aanpassing kan de plant water besparen door de hoeveelheid blootgesteld bladoppervlak te verkleinen. Voorbeelden van planten met phyllocladous bladeren zijn cactussen en andere vetplanten, die dit type bladindeling hebben ontwikkeld om te overleven in droge omgevingen met beperkte waterbeschikbaarheid. Andere voorbeelden zijn enkele soorten varens en paardenstaarten, die zich ook hebben aangepast om in vochtarme omgevingen te leven.