Het ontsluiten van de geheimen van coenostale botten bij gefossiliseerde gewervelde dieren

Coenosteal is een term die in de paleontologie wordt gebruikt om een type botstructuur te beschrijven dat wordt aangetroffen in sommige gefossiliseerde gewervelde dieren, waaronder dinosaurussen. Het verwijst naar een specifiek type botweefsel dat wordt gekenmerkt door een netwerk van dunne, vertakte vezels die zijn gerangschikt in een honingraatachtig patroon. Coenostale botten worden meestal aangetroffen in de lange botten van de ledematen, zoals het dijbeen en het opperarmbeen. en men denkt dat ze hebben gediend als een soort ‘stressdragend’ weefsel dat hielp het gewicht en de spanning van beweging over het bot te verdelen. Het coenostale weefsel bestaat uit dunne, parallelle vezels die in een honingraatpatroon zijn gerangschikt, waardoor het bot een sponsachtig of poreus uiterlijk krijgt. Coenostale botten worden het meest aangetroffen bij theropode dinosaurussen, zoals Velociraptor en Allosaurus, maar ze zijn ook gevonden in andere soorten gefossiliseerde gewervelde dieren, waaronder vroege zoogdieren en hagedissen. De aanwezigheid van coenostale botten kan belangrijke aanwijzingen opleveren over de biologie en het gedrag van deze oude dieren, en kan paleontologen helpen hun evolutionaire relaties en ecologische rollen beter te begrijpen.