Het ontsluiten van de geheimen van de Aeneolithische periode: een cruciaal moment in de menselijke geschiedenis

Aeneolithicum verwijst naar een periode uit de prehistorie die zich uitstrekt van het einde van het Boven-Paleolithicum tot het begin van het Neolithicum, gekenmerkt door het gebruik van microlieten en andere kleine stenen werktuigen. De term werd in de jaren twintig bedacht door de Franse archeoloog Henri Breuil en is afgeleid van de Griekse woorden ‘aeneon’, wat ‘recent’ betekent, en ‘lithos’, wat ‘steen’ betekent. duurde tot ongeveer 6.500 v.Chr. Gedurende deze tijd begonnen mensen geavanceerdere gereedschappen en wapens te gebruiken, gemaakt van kleine stenen, zoals vuursteen en obsidiaan. Deze gereedschappen werden vaak gemaakt met behulp van een techniek die 'microlithing' wordt genoemd, waarbij kleine stukjes steen aan een groter gereedschap of wapen werden bevestigd om de effectiviteit ervan te vergroten. In de Aeneolithische periode vonden de ontwikkeling van nieuwe technologieën en culturele innovaties plaats, zoals het gebruik van bot en gewei voor gereedschappen en wapens, de creatie van persoonlijke versieringen en de opkomst van complexere sociale structuren. Het einde van de Aeneolithische periode markeerde het begin van de Neolithische Revolutie, toen mensen planten en dieren begonnen te domesticeren en permanente nederzettingen te vestigen. Over het geheel genomen vertegenwoordigt de Aeneolithische periode een belangrijk keerpunt in de geschiedenis van de mensheid, omdat er de overgang plaatsvond van een nomadische, levensstijl van jager-verzamelaars naar een meer gevestigde en agrarische levensstijl.