Het Tarkhan-systeem: een geschiedenis van de eunuchen van Turkse paleizen in het Ottomaanse tijdperk

Tarkhan (ook wel gespeld als Tarkan of Tarcan) is een soort Turkse paleis-eunuch uit het Ottomaanse tijdperk die diende als een hoge ambtenaar in het paleisbestuur. Het woord 'tarkhan' is afgeleid van de Perzische taal en betekent 'deurwachter' of 'bewaker van de deur'. Tarkhans werden doorgaans gekozen uit de knapste en sterkste jonge jongens in het rijk, meestal tussen de 8 en 12 jaar oud. Vervolgens werden ze gecastreerd om te voorkomen dat ze geslachtsrijp zouden worden en een potentiële bedreiging zouden worden voor de heersende elite. Na hun castratie werden ze getraind in verschillende vaardigheden zoals muziek, dans en strijd, en werden ze opgevoed tot loyale dienaren van de sultan. , en het toezicht houden op de voorbereidingen voor koninklijke ceremonies en evenementen. Ze stonden ook bekend om hun schoonheid, gratie en vaardigheid in verschillende kunsten, zoals muziek en dans. Ondanks hun hoge status werden tarkhans vaak onderworpen aan mishandeling en misbruik door de sultans en andere paleisfunctionarissen. Veel tarkhans stierven jong als gevolg van slechte levensomstandigheden, ziekte of geweld. De praktijk van het castreren van jongens om eunuchen te creëren werd uiteindelijk aan het einde van de 19e eeuw afgeschaft, wat het einde markeerde van een tijdperk voor het tarkhan-systeem.