Het vergeten rijk van Tangut: een middeleeuwse staat in Noordwest-China

Tangut (Chinees: 唐ût; pinyin: tángūt) was een middeleeuwse staat die bestond van de 10e tot de 13e eeuw in wat nu het noordwesten van China en de provincie Gansu is. Het Tangut-volk was een Tibeto-Birmaanse etnische groep die een taal sprak die verwant is aan het moderne Tibetaans en Birmaans. Tangut, die zich onafhankelijk verklaarde van de Noordelijke Song-dynastie. Het rijk bereikte zijn hoogtepunt tijdens het bewind van keizer Renzong van Tangut (1028-1063 n.Chr.), toen het een uitgestrekt gebied beheerste dat zich uitstrekte van de hedendaagse provincie Gansu tot delen van het huidige Xinjiang en Binnen-Mongolië. zijn unieke cultuur, die elementen van het Tibetaans boeddhisme, het Chinese confucianisme en de Centraal-Aziatische nomadische tradities vermengde. De Tangut-bevolking was bedreven in metaalbewerking, weven en papiermaken, en hun ambachtslieden produceerden ingewikkelde sculpturen, schilderijen en keramiek. Het rijk ging echter in de 13e eeuw achteruit als gevolg van interne conflicten, Mongoolse invasies en omgevingsfactoren zoals droogte. en hongersnood. In 1227 na Christus veroverden de Mongolen onder Genghis Khan het Tangut-rijk, wat het einde betekende van zijn onafhankelijkheid. De Tangut-taal en -cultuur zijn in de loop van de tijd grotendeels verdwenen, maar hun erfenis is nog steeds terug te vinden in de architectuur, kunst en literatuur van de regio.