Het wonderbaarlijke verhaal van Tabbitha, de vrouw die uit de dood is opgewekt

Tabbitha (Grieks: Ταβιθά, wat "gazelle" of "hinde" betekent) is een naam die wordt genoemd in het Nieuwe Testament van de Bijbel. Het is de Griekse vorm van de Hebreeuwse naam "Tabitha", wat "gazelle" of "hert" betekent. De naam is afgeleid van het Hebreeuwse woord "tav" dat "geit" betekent en "itha" wat "gazelle" betekent. In het Nieuwe Testament is Tabbitha de naam van een vrouw die een discipel van Paulus was en in de stad Lydda woonde. Ze stond bekend om haar vrijgevigheid en vriendelijkheid, en was vooral toegewijd aan het helpen van de armen. Volgens Handelingen 9:36-43 werd Tabbitha ziek en stierf, maar werd uit de dood opgewekt door Petrus, die door haar vrienden was gestuurd. Na haar wederopstanding bleef ze in Lydda wonen en werd door de plaatselijke christenen als heilige vereerd. Het verhaal van Tabbitha is belangrijk in de christelijke traditie omdat het een van de vroegste geregistreerde voorbeelden is van een persoon die na zijn dood uit de dood wordt opgewekt. . Het wordt ook gezien als een voorbeeld van de kracht van het geloof en de wonderen die kunnen worden verricht door gebed en handoplegging.