Hylaeosaurus - Een kleine, plantenetende dinosaurus met een opvallende reeks stekels

Hylaeosaurus was een kleine, plantenetende dinosaurus die leefde tijdens het vroege Krijt, ongeveer 125 tot 100 miljoen jaar geleden. Het werd in 1832 in Engeland ontdekt en kreeg de naam ‘hagedis van de elzenbomen’ omdat de fossielen ervan werden gevonden in lagen sedimentair gesteente met elzenbomen. Hylaeosaurus was lid van de groep genaamd Ornithopoda, waartoe ook andere kleine tot middelgrote herbivoren behoren dinosaurussen zoals Camptosaurus en Iguanodon. Het had een kenmerkende reeks stekels die langs zijn rug liepen, die waarschijnlijk werden gebruikt voor tentoonstellingsdoeleinden of ter verdediging tegen roofdieren. Hylaeosaurus was een relatief kleine dinosaurus, met volwassenen die een lengte bereikten van ongeveer 6 tot 8 meter (20 tot 25 voet) en een gewicht ongeveer 1 tot 2 ton. Het had een lange, smalle schedel met een opvallende snavelachtige snuit, en zijn tanden waren gespecialiseerd in het eten van planten. Zijn lichaam was bedekt met pantserplaten en hij had korte poten en krachtige klauwen aan zijn voeten. Hylaeosaurus is bekend van verschillende goed bewaarde fossiele exemplaren die in Europa en Noord-Amerika zijn gevonden. Het wordt beschouwd als een belangrijke overgangsvorm tussen eerdere, meer primitieve ornithopoden en latere, meer geavanceerde hadrosauriërs zoals Edmontosaurus en Maiasaura.