Informalisme: een filosofische en artistieke beweging die traditie verwerpt

Informalisme is een filosofische en artistieke beweging die in de jaren zestig en zeventig ontstond, vooral in Frankrijk en de Verenigde Staten. Het werd gekenmerkt door een afwijzing van traditionele vormen van kunst en filosofie, evenals een focus op het alledaagse en het alledaagse. Informalisme verwierp het idee van één enkele, objectieve waarheid en benadrukte in plaats daarvan de subjectieve ervaring van het individu. Het verwierp ook het idee van een vast, essentieel zelf en benadrukte in plaats daarvan de vloeibaarheid en veranderlijkheid van identiteit. In termen van kunst werd informalisme gekenmerkt door een afwijzing van traditionele vormen zoals schilderkunst en beeldhouwkunst, en omarmde het in plaats daarvan meer kortstondige en alledaagse materialen zoals zoals fotografie, film en performancekunst. Informalistische kunstenaars gebruikten vaak onconventionele materialen en technieken, zoals toevallige operaties en gevonden voorwerpen, om hun werken te creëren. Informalisme had een aanzienlijke invloed op de hedendaagse kunst, vooral in de jaren tachtig en negentig, toen deze nieuw leven werd ingeblazen en opnieuw werd geïnterpreteerd door een nieuwe generatie kunstenaars. . Het beïnvloedde ook andere gebieden, zoals filosofie, literatuur en muziek. Enkele sleutelfiguren die verband houden met informalisme zijn: Jean-Paul Sartre en Simone de Beauvoir (filosofie) Andy Warhol en Robert Rauschenberg (kunst) John Cage en David Tudor (muziek) Allen Ginsberg en William S. Burroughs (literatuur) Informalisme wordt vaak gezien als een reactie op de rigiditeit en conformiteit van de moderne samenleving, en als een manier om traditionele noties van kunst en identiteit uit te dagen. Het blijft de hedendaagse cultuur beïnvloeden en blijft vandaag de dag een belangrijk referentiepunt voor kunstenaars, filosofen en denkers.