Inzicht in aflaten in de katholieke kerk

Indulgence is een Latijns woord dat in het Engels is overgenomen als ‘indulgence’. In de context van de katholieke kerk is een aflaat een kwijtschelding van de tijdelijke straf wegens zonde. Dit betekent dat door de voorspraak van de Kerk en de verdiensten van het offer van Christus de gelovigen kunnen worden bevrijd van de last van tijdelijke straffen en vergeving voor hun zonden kunnen worden verleend. In de Middeleeuwen leerde de Kerk dat bepaalde daden van toewijding, zoals bidden want de zielen die zich in het vagevuur bevinden of pelgrimstochten maken naar heilige plaatsen, zouden aflaten kunnen verdienen die de tijd die iemand in het vagevuur doorbrengt, zouden verminderen of elimineren. De verkoop van aflaten werd een gangbare praktijk, waarbij de Kerk ze te koop aanbood in ruil voor financiële bijdragen of andere vormen van boetedoening. Het misbruik van aflaten was een van de belangrijkste factoren die leidden tot de protestantse Reformatie in de 16e eeuw. Protestantse hervormers zoals Maarten Luther en Johannes Calvijn verwierpen het idee van aflaten, met het argument dat verlossing alleen verkregen kon worden door geloof in het offer van Christus en niet door goede werken of financiële bijdragen aan de Kerk. De katholieke kerk heeft sindsdien haar leringen over aflaten hervormd en verkoopt deze niet langer voor financieel gewin.