Inzicht in het Westfaalse systeem in internationale betrekkingen

De term ‘Westfaals’ verwijst naar de Vrede van Westfalen, een reeks verdragen ondertekend in 1648 die een einde maakten aan de Dertigjarige Oorlog in Europa en het moderne systeem van staatssoevereiniteit vestigden. De verdragen erkenden de onafhankelijkheid van individuele staten en hun recht om hun eigen religieuze en politieke systemen te bepalen, zonder inmenging van externe machten. Dit markeerde een significante verschuiving weg van het middeleeuwse concept van een hiërarchische, door christenen gedomineerde wereldorde en naar het moderne idee van een meerstatensysteem gebaseerd op seculiere soevereiniteit. In de hedendaagse internationale betrekkingen wordt de term ‘Westfaals’ vaak gebruikt om de traditionele staatsgecentreerd systeem van internationale betrekkingen dat ontstond na de Vrede van Westfalen. Dit systeem benadrukt de soevereiniteit van individuele staten en hun recht om hun eigen buitenlands beleid te bepalen, vrij van externe inmenging of dwang. Het benadrukt ook het belang van staatsgrenzen en het beginsel van niet-interventie in de interne aangelegenheden van andere staten. Sommige critici beweren echter dat het Westfaalse systeem niet langer geschikt is voor het aanpakken van de complexe uitdagingen van de moderne wereld, zoals de mondialisering, klimaatverandering en mensenrechten. Zij betogen dat een meer coöperatieve en inclusieve benadering van de internationale betrekkingen nodig is, een benadering die prioriteit geeft aan de rechtsstaat, de mensenrechten en de collectieve veiligheid boven de staatssoevereiniteit.