Inzicht in kankerbestrijdende stoffen en hun potentieel bij de behandeling van kanker

Antikanker verwijst naar stoffen of behandelingen die de potentie hebben om de groei van kankercellen te voorkomen of te remmen. Deze stoffen kunnen natuurlijke verbindingen zijn, zoals plantenextracten, of synthetische medicijnen die zijn ontworpen om zich te richten op specifieke moleculaire routes die betrokken zijn bij de ontwikkeling en progressie van kanker. Antikankertherapieën kunnen op verschillende manieren werken, afhankelijk van het type kanker en het stadium van de ziekte. Enkele veel voorkomende strategieën zijn:

1. Remmen van celgroei en -deling: Kankercellen groeien en delen snel, en antikankermedicijnen kunnen dit proces vertragen of stoppen om tumorgroei te voorkomen. Het induceren van apoptose (geprogrammeerde celdood): Kankercellen kunnen worden geïnduceerd om apoptose te ondergaan, een proces dat beschadigde of kwaadaardige cellen uit het lichaam elimineert. Remmen van angiogenese: Kankercellen hebben bloedtoevoer nodig om te kunnen groeien, en antikankermedicijnen kunnen de vorming van nieuwe bloedvaten remmen die de tumor voeden. Verbetering van de immuunrespons: Sommige antikankertherapieën werken door het immuunsysteem te stimuleren om kankercellen effectiever te herkennen en aan te vallen. Gericht op specifieke moleculaire routes: Sommige antikankermedicijnen richten zich op specifieke moleculaire routes die betrokken zijn bij de ontwikkeling en progressie van kanker, zoals de HER2/neu-receptor bij borstkanker of het BRAF-eiwit bij melanoom. Voorbeelden van kankerbestrijdende stoffen zijn: 1. Plantenextracten zoals curcumine (uit kurkuma), resveratrol (uit druiven) en epigallocatechinegallaat (EGCG) (uit groene thee).
2. Synthetische medicijnen zoals methotrexaat, doxorubicine en 5-fluorouracil.
3. Immunotherapeutische middelen zoals checkpointremmers (bijv. pembrolizumab, nivolumab) en kankervaccins (bijv. sipuleucel-T).
4. Gerichte therapieën zoals trastuzumab (Herceptin) voor HER2-positieve borstkanker en imatinib (Gleevec) voor chronische myeloïde leukemie. Het is belangrijk op te merken dat de term ‘kankerbestrijders’ niet altijd consistent wordt gebruikt in de wetenschappelijke literatuur, en sommige onderzoekers geven de voorkeur aan de term ‘ antikanker" of "kankerremmend" om stoffen met potentiële antitumoractiviteit te beschrijven.