Inzicht in monoftongisering in de evolutie van de Engelse taal

Monoftongisering is een proces waarbij een diftong (een klinkergeluid dat binnen dezelfde lettergreep verandert) wordt vereenvoudigd tot een enkele klinker. Dit kan gebeuren wanneer de twee elementen van een tweeklank dichter bij elkaar worden uitgesproken, of wanneer het onderscheid tussen de twee elementen minder belangrijk wordt of in de loop van de tijd verloren gaat. In het Oudengels werd het woord 'vleermuis' bijvoorbeeld uitgesproken met een tweeklank /ai/ (zoals het "oog" in "kopen"), maar na verloop van tijd werd deze tweeklank gemonofthongiseerd en werd het de enkele klinker /
/ (zoals de "a" in "kat"). Op dezelfde manier had het woord "bite" vroeger een tweeklank /ou/ (zoals de "oo" in "boot"), maar dit is ook monophthongized en wordt nu uitgesproken met een enkele klinker /oʊ/ (zoals de "o " in "go"). Monophthongisering kan om verschillende redenen voorkomen, waaronder veranderingen in de uitspraak, taalcontact of gewoon de natuurlijke evolutie van een taal in de loop van de tijd. Het is een gebruikelijk proces in de taalkunde en is door de geschiedenis heen in veel talen terug te vinden.