Inzicht in peripters in de oude Griekse architectuur

Peripter (Grieks: περίπτερος, "omringend") is een term die in de oud-Griekse architectuur wordt gebruikt om een soort colonnade of veranda te beschrijven die een gebouw of een binnenplaats omringt. De peripterale colonnade bestaat uit een reeks kolommen die het dak ondersteunen en de randen van de structuur bepalen. In het geval van een tempel zou de peripter bijvoorbeeld de colonnade zijn die de cella (het binnenste heiligdom) en de pronaos (het binnenste heiligdom) omringt. het buitenportaal). De kolommen van de peripter zouden het gewicht van het dak dragen en een overdekte loopbrug rond de tempel creëren. Het gebruik van peripters was vooral gebruikelijk in oude Griekse tempels, waar ze zowel praktische als symbolische doeleinden dienden. Praktisch gezien zorgde de peripter voor schaduw en bescherming tegen de elementen voor aanbidders en bezoekers. Symbolisch gezien creëerde de peripter een gevoel van omsluiting en definieerde hij de heilige ruimte binnen de tempel.