Inzicht in Skraeling-invallen in het middeleeuwse Scandinavië en de Britse eilanden
Skraeling is een term die in de middeleeuwse IJslandse sagen wordt gebruikt om te verwijzen naar een soort Vikingaanval of piratenaanval. Het woord is afgeleid van de Oudnoorse woorden "skra" wat "schrapen" betekent en "ling" wat "een overval" betekent. Skraeling-invallen werden doorgaans uitgevoerd door kleine groepen Viking-krijgers die kustnederzettingen en steden zouden aanvallen en plunderen, waarbij ze vaak hun langschepen gebruikten om snel te reizen en verrast toe te slaan. Deze invallen werden vaak uitgevoerd in de zomermaanden, wanneer de zee kalm was en het weer warm was, waardoor de Vikingen gemakkelijker en sneller over water konden bewegen. ze werden vaak uitgevoerd door zowel de Viking-stammen van Noorwegen, Zweden en Denemarken, als door de Keltische volkeren van Ierland en Schotland. Deze invallen werden niet alleen gemotiveerd door een verlangen naar plundering en rijkdom, maar ook door een verlangen om prestige en status te verwerven onder je medestrijders. Skraeling-invallen konden vele vormen aannemen, van kleinschalige aanvallen op geïsoleerde nederzettingen tot grootschalige invasies van hele regio's. Sommige skraeling-aanvallen werden uitgevoerd met de bedoeling permanente nederzettingen of koloniën te stichten, terwijl andere eenvoudigweg gericht waren op het plunderen van hulpbronnen en zich vervolgens snel terug te trekken naar hun eigen grondgebied. Naast hun militaire betekenis speelden skraeling-aanvallen ook een belangrijke rol in de sociale en culturele leven van middeleeuwse Scandinavische en Keltische samenlevingen. Deze invallen dienden vaak als een manier voor jonge krijgers om hun moed te bewijzen en hun plaats in de gelederen van hun medestrijders te verdienen. Skraeling-invallen werden ook vaak herdacht in liederen, verhalen en andere vormen van mondelinge overlevering, waardoor de herinnering aan deze gebeurtenissen en de helden die eraan deelnamen, werd bestendigd.