Moshavim begrijpen: de geschiedenis en controverse van Israëlische nederzettingen

Moshavim (meervoud van moshav) is een soort Israëlische nederzetting die werd gesticht in de beginjaren van de staat Israël. Deze nederzettingen werden gecreëerd als een manier om landbouwgemeenschappen te vestigen in gebieden die nog niet bevolkt waren, en om huisvesting te bieden aan immigranten die in grote aantallen uit Europa en andere delen van de wereld arriveerden. Het woord ‘moshav’ komt van het Hebreeuwse woord voor "nederzetting", en deze gemeenschappen zijn ontworpen om zelfvoorzienend te zijn en een gevoel van gemeenschap te bieden aan hun bewoners. Veel moshavim werden gevestigd in voormalige Palestijnse dorpen die tijdens de Arabisch-Israëlische oorlog van 1948 waren ontvolkt, en dit heeft geleid tot controverse en kritiek over de behandeling van de Palestijnse bevolking en het gebruik van hun land voor Israëlische nederzettingen. 400 moshavim in Israël, met een totale bevolking van ongeveer 350.000 mensen. Deze gemeenschappen staan bekend om hun landelijke omgeving en hun nadruk op landbouw en landbouw, evenals hun sterke gemeenschapsgevoel en sociale cohesie. Veel moshavim zijn ook populaire toeristische bestemmingen geworden, vooral die bestemmingen die unieke culturele ervaringen of een prachtige natuurlijke omgeving bieden.