Myeloftise begrijpen: oorzaken, symptomen en behandelingsopties

Myeloftise is een zeldzame, progressieve en levensbedreigende bloedziekte die het beenmerg aantast. Het wordt gekenmerkt door de buitensporige proliferatie van onrijpe witte bloedcellen, zogenaamde blasten in het beenmerg, wat leidt tot een afname van de productie van gezonde rode bloedcellen, bloedplaatjes en normale witte bloedcellen. De term ‘myeloftise’ komt van het Griekse woorden 'myelos', wat 'merg' betekent, en 'phthisis', wat 'wegkwijnen' betekent. Deze aandoening staat ook bekend als chronische myeloïde leukemie (CML) in de blastaire fase. Wat zijn de symptomen van myeloftise? De symptomen van myeloftise kunnen variëren afhankelijk van de ernst van de aandoening, maar kunnen onder meer zijn: Vermoeidheid en zwakte Gemakkelijk blauwe plekken krijgen en bloeden als gevolg van tot een laag aantal bloedplaatjes Vaak voorkomende infecties als gevolg van een laag aantal witte bloedcellen Pijn in de botten of gewrichten Gezwollen milt Vergeling van de huid en ogen (geelzucht) als gevolg van leverdisfunctie Gewichtsverlies en verlies van eetlust Nachtelijk zweten en koorts Wat veroorzaakt myeloftise? De exacte oorzaak van myeloftise is niet bekend. maar er wordt aangenomen dat het verband houdt met genetische mutaties die voorkomen in het DNA van onrijpe witte bloedcellen. Deze mutaties kunnen leiden tot ongecontroleerde celgroei en de ophoping van explosies in het beenmerg. In sommige gevallen kan myeloftise worden veroorzaakt door blootstelling aan bepaalde chemicaliën of bestralingstherapie. Het komt ook vaker voor bij mensen met een familiegeschiedenis van bloedaandoeningen. Hoe wordt myeloftise gediagnosticeerd? De diagnose van myeloftise omvat doorgaans een combinatie van lichamelijk onderzoek, medische geschiedenis en laboratoriumtests. Deze tests kunnen het volgende omvatten: Bloedonderzoek om het aantal rode bloedcellen, bloedplaatjes en witte bloedcellen in het bloed te meten Beenmergbiopsie om het beenmerg te onderzoeken op abnormale cellen Genetische tests om te zoeken naar mutaties in het DNA van onrijpe witte bloedcellen Beeldvormingsonderzoeken zoals zoals röntgenfoto's of CT-scans om de grootte van de milt en de lever te beoordelen. Hoe wordt myeloftise behandeld? De behandeling van myeloftise omvat doorgaans een combinatie van chemotherapie, bestralingstherapie en in sommige gevallen beenmergtransplantatie. Het doel van de behandeling is om het aantal ontploffingen in het beenmerg te verminderen en de productie van gezonde rode bloedcellen, bloedplaatjes en witte bloedcellen te verhogen. Chemotherapiemedicijnen die vaak worden gebruikt om myeloftise te behandelen zijn onder meer: imatinib (Gleevec)
Dasatinib (Sprycel ) Nelarabine (Arranon) Cytarabine (Ara-C) Methotrexaat 6-Mercaptopurine (6 MP) Radiotherapie kan worden gebruikt om de gezwollen milt en lever te verkleinen, wat symptomen zoals pijn en ademhalingsmoeilijkheden kan helpen verlichten. Beenmergtransplantatie is een procedure waarbij gezonde beenmergcellen worden geoogst van een donor en in de patiënt worden getransplanteerd om het beschadigde beenmerg te vervangen. Deze procedure is doorgaans gereserveerd voor patiënten die niet op andere behandelingen hebben gereageerd of die ernstige complicaties van de aandoening hebben. Wat is de prognose voor myeloftise? De prognose voor myeloftise varieert afhankelijk van de ernst van de aandoening en de reactie op de behandeling. Over het algemeen is de prognose slecht voor patiënten die niet reageren op de behandeling of die ernstige complicaties hebben zoals leverfalen of infectie. Met de juiste behandeling kunnen sommige patiënten echter langdurige remissie en een goede kwaliteit van leven bereiken. Het is belangrijk op te merken dat myeloftise een zeldzame aandoening is en dat er beperkt onderzoek is gedaan naar de oorzaken en behandelingsresultaten ervan. Als gevolg hiervan kan het een uitdaging zijn om de prognose voor individuele patiënten te voorspellen.