Niet-infectieus begrijpen: wat het betekent en waarom het ertoe doet

Niet-infectieus verwijst naar iets dat niet het vermogen heeft om een infectie of ziekte te veroorzaken. In de context van de geneeskunde en de microbiologie verwijst niet-infectieus naar organismen of stoffen die geen infectieuze agentia bevatten, zoals virussen, bacteriën of andere ziekteverwekkers, en daarom geen infectie of ziekte kunnen overbrengen. Een persoon die bijvoorbeeld is ingeënt tegen een een bepaalde ziekte kan als niet-infectieus worden beschouwd omdat hun lichaam immuniteit tegen de ziekte heeft ontwikkeld en zij niet langer in staat zijn deze aan anderen over te dragen. Op dezelfde manier kan een oppervlak dat is gedesinfecteerd met antimicrobiële middelen als niet-infectieus worden beschouwd omdat het vrij is van infectieuze agentia en geen ziekten kan overbrengen. Het is belangrijk op te merken dat niet-infectieus niet hetzelfde betekent als steriel of kiemvrij. Iets kan niet-infectieus zijn, maar toch micro-organismen bevatten, zolang die micro-organismen niet infectieus zijn. Een persoon met een gezond darmmicrobioom kan bijvoorbeeld biljoenen micro-organismen in zich hebben, maar het is onwaarschijnlijk dat deze besmettelijk zijn omdat de micro-organismen geen ziekten veroorzaken.