Pre-excitatie begrijpen: oorzaken, diagnose en behandelingsopties

Pre-excitatie is een fenomeen dat optreedt bij sommige personen met een voorgeschiedenis van hartritmestoornissen, vooral bij mensen met het Wolff-Parkinson-White (WPW)-syndroom. In deze toestand is er naast het normale geleidingspad door de AV-knoop een bijkomende elektrische route tussen de boezems en de ventrikels aanwezig. Deze accessoire route kan pre-excitatie veroorzaken, waarbij de ventrikels vóór de boezems worden geactiveerd, wat leidt tot abnormale hartritmes. Pre-excitatie kan worden gedetecteerd met behulp van een elektrocardiogram (ECG), dat de elektrische activiteit van het hart registreert. Het ECG toont een deltagolf, een piek in het QRS-complex die de pre-excitatie van de ventrikels aangeeft. Pre-excitatie kan ook worden gezien op echocardiografie, waar dit kan verschijnen als een verkort PR-interval of een langere QRS-duur. Pre-excitatie kan leiden tot een verscheidenheid aan aritmieën, waaronder atriale fibrillatie, atriale flutter en ventriculaire tachycardie. In sommige gevallen kan pre-excitatie overgaan in ernstiger aritmieën, zoals ventriculaire fibrillatie of hartstilstand. Behandeling voor pre-excitatie omvat doorgaans medicijnen om de aritmie onder controle te houden, en in sommige gevallen kan katheterablatie worden aanbevolen om de accessoire route te vernietigen.