Quetzalcoatl: de gevederde slangengod uit de Meso-Amerikaanse mythologie

Quetzalcoatl (uit de Nahuatl-taal: Ketsalkoatl) is een gevederde slangengod in de Meso-Amerikaanse mythologie, vooral vereerd door de Azteken en andere precolumbiaanse culturen van centraal Mexico. Hij werd beschouwd als een machtige en wijze god, geassocieerd met schepping, vruchtbaarheid en kennis. De naam Quetzalcoatl is afgeleid van twee Nahuatl-woorden: 'quetzal', wat 'veer' betekent, en 'coatl', wat 'slang' betekent. De gevederde slang was een symbool van de verbinding van de god met de hemel en zijn vermogen om met het goddelijke te communiceren. In de Azteekse mythologie zou Quetzalcoatl de mensheid hebben geschapen door leven in kleifiguren te blazen, en hij werd ook geassocieerd met de wind, de sterren en de kalender. Hij werd vaak afgebeeld als een man met een baard, die een hoofdtooi met veren droeg en een slangachtige staf droeg. Quetzalcoatl stond ook bekend om zijn wijsheid en kennis, en er werd gezegd dat hij de mensheid beschaving en kunst had gebracht. Hij werd vereerd als een god van wetenschap, kunst en religie, en men geloofde dat zijn leringen van generatie op generatie waren doorgegeven door wijze mannen en priesters. De aanbidding van Quetzalcoatl was wijdverbreid in het pre-Columbiaanse Mexico, en hij werd beschouwd als een van de de belangrijkste goden in de Azteekse mythologie. Met de komst van de Spaanse veroveraars in de 16e eeuw werden veel van deze tradities en overtuigingen echter onderdrukt of verloren gegaan, en nam de verering van Quetzalcoatl af. Tegenwoordig is Quetzalcoatl nog steeds een belangrijk cultureel symbool in Mexico en andere delen van Midden-Amerika. en zijn nalatenschap leeft voort in de kunst, muziek en folklore van de regio.