RESTful-architectuur en de belangrijkste principes ervan begrijpen

Restful (Representational State Transfer) is een architectonische stijl voor het ontwerpen van netwerkapplicaties. Het benadrukt het gebruik van bronnen, die worden geïdentificeerd door URI's, en de manipulatie van die bronnen met behulp van een vaste reeks bewerkingen. In een rustig systeem worden bronnen doorgaans weergegeven als HTTP-bronnen, zoals HTML-pagina's, JSON-objecten of XML-documenten . De client en server communiceren met behulp van HTTP-methoden (zoals GET, POST, PUT en DELETE) om bronnen op te halen, te maken, bij te werken en te verwijderen. Enkele belangrijke principes van RESTful-architectuur zijn: 1. Op bronnen gebaseerd: Elke bron wordt geïdentificeerd door een unieke identificatie, zoals een URI.
2. Client-server-architectuur: De client en server zijn gescheiden, waarbij de client verzoeken aan de server doet om bronnen op te halen of te wijzigen.
3. Staatloos: de server houdt geen informatie bij over de status van de client. Elk verzoek bevat alle informatie die nodig is om het verzoek te voltooien.
4. Cachebaar: antwoorden kunnen door de client in de cache worden opgeslagen om het aantal verzoeken aan de server te verminderen. Uniforme interface: Er wordt een uniforme interface gebruikt voor alle bronnen, inclusief HTTP-methoden en responscodes.
6. Gelaagd systeem: De architectuur is ontworpen als een gelaagd systeem, waarbij elke laag bovenop de vorige voortbouwt.
7. Code on demand (optioneel): Sommige systemen kunnen code on demand bevatten, waarbij de server on-the-fly code genereert om specifieke taken uit te voeren.

RESTful architectuur wordt veel gebruikt bij webontwikkeling en vormt de basis voor veel webservices, inclusief services die zijn gebouwd met HTTP-protocol.