Splenopathie begrijpen: oorzaken, symptomen en behandelingsopties

Splenopathie verwijst naar elke aandoening die de milt aantast, een orgaan dat zich linksboven in de buik bevindt, net onder het middenrif. De milt speelt een cruciale rol in het immuunsysteem en filtert het bloed om oude of beschadigde rode bloedcellen en andere vreemde stoffen te verwijderen. Er zijn veel verschillende aandoeningen die splenopathie kunnen veroorzaken, waaronder: 1. Infectie: Bacteriële, virale of schimmelinfecties kunnen de milt aantasten en ontstekingen of schade veroorzaken.
2. Trauma: Een klap op de buik of een auto-ongeluk kan letsel aan de milt veroorzaken.
3. Kanker: Lymfoom, leukemie en andere soorten kanker kunnen zich naar de milt verspreiden en splenopathie veroorzaken. Bloedaandoeningen: aandoeningen zoals sikkelcelanemie, thalassemie en chronische leverziekte kunnen de milt aantasten en splenopathie veroorzaken. Auto-immuunziekten: aandoeningen zoals reumatoïde artritis, lupus en auto-immuun hemolytische anemie kunnen ontstekingen in de milt veroorzaken. Aangeboren aandoeningen: Sommige mensen worden geboren met een misvormde of afwezige milt, wat kan leiden tot splenopathie. Bestralingstherapie: Bestralingstherapie van de buik kan de milt beschadigen en splenopathie veroorzaken.
8. Chemische blootstelling: Blootstelling aan bepaalde chemicaliën, zoals pesticiden of zware metalen, kan de milt beschadigen en splenopathie veroorzaken.
9. Erfelijke aandoeningen: Bepaalde erfelijke aandoeningen, zoals erfelijke sferocytose, kunnen de milt aantasten en splenopathie veroorzaken. Symptomen van splenopathie kunnen variëren afhankelijk van de onderliggende aandoening, maar kunnen het volgende omvatten: Pijn in de buik of het linker bovenste kwadrant Vermoeidheid Koorts Koorts Nachtelijk zweten
* Gewichtsverlies
* Vergrote milt
* Geelverkleuring van de huid en ogen (geelzucht)
* Bleke of geelachtige huid
* Gemakkelijk blauwe plekken of bloedingen
* Gezwollen lymfeklieren

De behandeling van splenopathie hangt af van de onderliggende aandoening, maar kan bestaan uit antibiotica, chirurgie, chemotherapie, of bestralingstherapie. In sommige gevallen moet de milt mogelijk worden verwijderd.