Tabidness in de taalkunde begrijpen: het concept van onverbogen woorden en zinnen

Tabidness is een term die in de taalkunde wordt gebruikt om de mate te beschrijven waarin een woord of zinsnede ‘bevroren’ is of ‘niet kan worden verbogen’ (dat wil zeggen van vorm verandert) in een bepaalde grammaticale context. Met andere woorden, tabidness verwijst naar het idee dat bepaalde woorden of zinsdelen zo diep verankerd zijn in de grammatica van een taal dat ze op geen enkele manier kunnen worden aangepast of gewijzigd, ook al zijn ze grammaticaal onjuist. In het Engels wordt het woord 'de' bijvoorbeeld in bepaalde contexten vaak als tabid beschouwd , zoals wanneer het vóór een meervoudig zelfstandig naamwoord wordt gebruikt. In dit geval kan het woord 'de' niet worden gewijzigd zodat het overeenkomt met het nummer van het zelfstandig naamwoord dat eraan voorafgaat (bijvoorbeeld 'de honden' in plaats van 'de hond'). Tabidness kan ook van toepassing zijn op zinnen of idiomatische uitdrukkingen die zo diepgeworteld zijn in de grammatica van een taal dat ze niet kunnen worden opgesplitst of geanalyseerd in hun afzonderlijke componenten. De uitdrukking 'kick the bucket' wordt bijvoorbeeld vaak als tabid beschouwd, omdat het een vaste uitdrukking is die niet gemakkelijk kan worden geparseerd of geanalyseerd in de afzonderlijke woorden en betekenissen. Over het geheel genomen is tabidness een belangrijk concept in de taalkunde dat helpt verklaren hoe taal werkt en hoe bepaalde woorden en zinsneden diep geworteld raken in onze grammaticale systemen.