Tegenvorderingen in rechtszaken begrijpen

Een tegenvordering is een juridisch antwoord van een gedaagde in een rechtszaak, waarin de gedaagde beweert dat de eiser een overtreding of plichtsverzuim heeft begaan die heeft bijgedragen aan de situatie die tot de rechtszaak heeft geleid. Met andere woorden, de gedaagde beweert dat de eiser niet geheel onschuldig is en dat zijn eigen handelen of nalaten ook de schade of het letsel heeft veroorzaakt of daartoe heeft bijgedragen waarvoor de eiser schadevergoeding eist. In een persoonlijk letselzaak heeft de gedaagde bijvoorbeeld kan een tegenvordering indienen waarin wordt beweerd dat de eiser gedeeltelijk verantwoordelijk was voor het ongeval dat zijn of haar verwondingen veroorzaakte, of dat de eiser er niet in was geslaagd redelijke voorzorgen te nemen om zijn eigen letsel te voorkomen. De tegenvordering van de gedaagde wordt dan door de rechtbank samen met de oorspronkelijke vordering van de eiser in overweging genomen. Tegenvorderingen kunnen bevestigend of negatief zijn. Een bevestigende tegenvordering is een vordering waarbij de gedaagde beweert dat hij een afzonderlijk wettelijk recht of vordering tegen de eiser heeft, zoals contractbreuk of een afzonderlijk letsel. Een negatieve tegenvordering daarentegen is er een waarbij de gedaagde eenvoudigweg de beweringen van de eiser ontkent en geen afzonderlijke juridische claims doet gelden. Het is belangrijk op te merken dat de gedaagde zijn tegenvorderingen binnen een bepaalde periode moet indienen, doorgaans binnen de gestelde termijn. hetzelfde tijdsbestek als de oorspronkelijke rechtszaak. Indien de gedaagde er niet in slaagt binnen deze termijn een tegenvordering in te dienen, kan hem dit later worden ontzegd.