Theaetetus: een baanbrekende filosoof en wiskundige uit het oude Griekenland

Theaetetus (Grieks: Θεαίτητος, fl. 4e eeuw v.Chr.) was een Griekse filosoof en wiskundige die in de 4e eeuw v.Chr. in Athene woonde. Hij was een leerling van Plato en is vooral bekend door de geschriften van zijn leraar en andere oude bronnen. Theaetetus is vooral bekend vanwege zijn werk over de aard van kennis en werkelijkheid. Volgens Plato's dialoog Theaetetus betoogde Theaetetus dat kennis niet gebaseerd is op zintuiglijke ervaring, maar eerder op het begrip van eeuwige en onveranderlijke waarheden. Hij geloofde dat de geest deze waarheden kan bevatten door contemplatie en redenering, en dat ze onafhankelijk zijn van de fysieke wereld. Theaetetus heeft ook belangrijke bijdragen geleverd op het gebied van de wiskunde. Volgens Diogenes Laertius was hij een van de eerste wiskundigen die de methode van bewijs door tegenspraak toepaste, en wordt hij gecrediteerd voor de ontdekking van het ‘mean proportionele’ (d.w.z. het geometrische gemiddelde). Ondanks zijn bijdragen aan de filosofie en de wiskunde, Het leven van Theaetetus blijft enigszins gehuld in mysterie. Er is weinig bekend over zijn vroege leven en zijn latere jaren, en er is enige discussie onder geleerden over de juistheid van de verslagen over zijn leven en de leringen die aan ons zijn doorgegeven. Niettemin wordt het werk van Theaetetus nog steeds bestudeerd en besproken door filosofen en wiskundigen, en zijn nalatenschap als een van de leidende denkers van het oude Griekenland blijft veilig.