Wat is Psychasthenie? Een verouderde diagnostische categorie begrijpen

Psychasthenie is een verouderde term die eerder werd gebruikt om een aandoening te beschrijven die wordt gekenmerkt door fysieke symptomen zoals trillingen, zwakte en verlamming waarvan werd gedacht dat deze door mentale of emotionele factoren werden veroorzaakt. De term wordt niet langer gebruikt in de moderne psychiatrie en is vervangen door andere diagnostische categorieën, zoals conversiestoornis of somatische symptoomstoornis. In het verleden werd aangenomen dat psychasthenie werd veroorzaakt door een conflict tussen de bewuste en onbewuste geest, en dat was ook zo. vermoedelijk geassocieerd met hysterie en andere vormen van conversiestoornis. De behandeling van psychasthenie omvatte doorgaans psychoanalytische therapie en andere vormen van gesprekstherapie, gericht op het oplossen van de onderliggende psychologische conflicten waarvan werd gedacht dat ze bijdroegen aan de lichamelijke symptomen. Naarmate ons begrip van de hersenen en de geest echter is geëvolueerd, weten we nu dat psychasthenie geen geldige diagnostische categorie is en dat de fysieke symptomen die erin worden beschreven niet worden veroorzaakt door mentale of emotionele factoren. In plaats daarvan kunnen ze te wijten zijn aan een verscheidenheid aan andere factoren, zoals neurologische stoornissen, infecties of andere medische aandoeningen. In de moderne psychiatrie is het concept van psychasthenie grotendeels vervangen door andere diagnostische categorieën, zoals somatische symptoomstoornis. gekenmerkt door aanhoudende en buitensporige gedachten of zorgen over lichamelijke symptomen, en conversiestoornis, die wordt gekenmerkt door de omzetting van emotioneel leed in fysieke symptomen. Deze diagnoses erkennen dat lichamelijke symptomen een uiting kunnen zijn van psychische problemen, maar ze schrijven de symptomen niet toe aan een conflict tussen de bewuste en onbewuste geest, zoals in het verleden bij psychasthenie gebeurde.