Ewolucja kibuców w Izraelu: od własności zbiorowej do przedsiębiorstw kapitalistycznych

Kibuce to rodzaj osadnictwa izraelskiego, który powstał w pierwszych latach istnienia państwa, charakteryzujący się kolektywną własnością majątku i wspólnym życiem. Słowo „kibuc” pochodzi od hebrajskiego słowa oznaczającego „grupę” lub „kolektyw”, a osady te miały być samowystarczalnymi społecznościami, których członkowie mieli współpracować przy uprawie ziemi i dzieleniu się zasobami.…Kibuce zostały założone przez młodych idealistycznych pionierów których przyciągnęła wizja społeczeństwa socjalistycznego opartego na równości, współpracy i wzajemnym wsparciu. Często zakładano je w odległych rejonach kraju, gdzie gleby były ubogie, a klimat surowy, ale gdzie członkowie mogli utrzymywać się z ziemi i być samowystarczalni.…… Kibuce słynęły ze swojego egalitarnego etosu, gdzie wszyscy członkowie mieli równe prawo głosu w podejmowaniu decyzji i równy udział w zyskach i stratach społeczności. Mieli także silne poczucie odpowiedzialności społecznej i wiele kibuców angażowało się w różne formy aktywności społecznej i wolontariatu.… Jednak z biegiem czasu kibuce przeszły znaczące zmiany, a wiele z nich przekształciło się w bardziej tradycyjne przedsiębiorstwa kapitalistyczne. Niektóre sprywatyzowały majątek, inne wprowadziły płace i hierarchiczne struktury zarządzania. Jednak pomimo tych zmian kibuce pozostają ważną częścią izraelskiego społeczeństwa i symbolem pionierskiego ducha i ideałów społecznych kraju.