Fascynująca historia i odrodzenie Pianoli, pianina samogrającego

Pianola, znana również jako pianino gracza, to pianino samogrające, które wykorzystuje system rolek do odtwarzania dźwięku występu na żywo. Rolki zawierają perforacje odpowiadające konkretnym nutom i rytmom, które są odczytywane przez mechanizm znajdujący się wewnątrz fortepianu. Podczas gry na rolkach młoteczki uderzają w struny, wydając dźwięk muzyki. Historia fortepianu sięga końca XIX wieku, kiedy wynalazca i pianista Edwin Scott Votey opracował pierwszy samogrający fortepian. Jednak dopiero na początku XX wieku technologia ta stała się powszechnie dostępna i popularna. W tym czasie fortepiany były powszechnym widokiem w domach i przestrzeniach publicznych, zapewniając rozrywkę osobom, które same nie potrafiły grać na pianinie.
Pianola przeżyła renesans popularności w latach pięćdziesiątych i sześćdziesiątych XX wieku dzięki wysiłkom kolekcjonerów i entuzjastów, którzy zachowali i odnowił te instrumenty. Dziś fortepiany są bardzo poszukiwane zarówno przez kolekcjonerów, jak i muzyków i są uważane za ważną część historii muzyki.
Pianola jest również używana jako termin opisujący same rolki muzyczne, które można znaleźć w różnych stylach i gatunkach, od od muzyki klasycznej po jazz i muzykę popularną. Bułki te są często wysoko cenione przez kolekcjonerów i mogą osiągać wysokie ceny na aukcjach.