Hylaeosaurus – mały, roślinożerny dinozaur z charakterystycznym zestawem kolców

Hylaeosaurus był małym, roślinożernym dinozaurem, który żył we wczesnej kredzie, około 125 do 100 milionów lat temu. Został odkryty w 1832 roku w Anglii i nazwany „jaszczurką olchową”, ponieważ jego skamieniałości odnaleziono w warstwach skał osadowych zawierających olchy. Hylaeosaurus należał do grupy zwanej Ornithopoda, która obejmuje inne małe i średnie zwierzęta roślinożerne dinozaury, takie jak kamptozaur i iguanodon. Miał charakterystyczny zestaw kolców biegnących wzdłuż grzbietu, które prawdopodobnie służyły do celów wystawowych lub do obrony przed drapieżnikami. Hilaeozaur był stosunkowo małym dinozaurem, którego dorosłe osobniki osiągały długość około 6 do 8 metrów (20 do 25 stóp) i wagę około 1 do 2 ton. Miał długą, wąską czaszkę z charakterystycznym pyskiem przypominającym dziób, a jego zęby specjalizowały się w jedzeniu roślin. Jego ciało było pokryte płytami pancerza, a na stopach miał krótkie nogi i potężne pazury. Hilaeozaur jest znany z kilku dobrze zachowanych okazów kopalnych znalezionych w Europie i Ameryce Północnej. Uważa się, że jest to ważna forma przejściowa między wcześniejszymi, bardziej prymitywnymi ornitopodami a późniejszymi, bardziej zaawansowanymi hadrozaurami, takimi jak edmontozaur i maiazaura.