Kontrowersyjna historia lobotomii: od leczenia chorób psychicznych po użycie metaforyczne

Lobotomia była rodzajem psychochirurgii polegającej na wycinaniu lub zeskrobywaniu części mózgu w celu leczenia chorób psychicznych. Został opracowany w latach trzydziestych XX wieku i stał się popularny w latach czterdziestych i pięćdziesiątych XX wieku jako lek na szereg schorzeń, w tym schizofrenię, depresję i stany lękowe. Zabieg ten często wykonywano u pacjentów, którzy nie reagowali na inne formy leczenia, i uważano, że jest to sposób na „zresetowanie” mózgu i złagodzenie objawów.… Jednak wiadomo było również, że lobotomia niesie ze sobą poważne ryzyko, w tym drgawki, infekcje , a nawet śmierć. Ponadto wielu pacjentów poddanych zabiegowi doświadczyło znaczących zmian osobowości i pozostawiło po sobie znaczne upośledzenie funkcji poznawczych. W rezultacie w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych XX wieku spadło stosowanie lobotomii w leczeniu chorób psychicznych i obecnie uważa się ją za praktykę w dużej mierze zdyskredytowaną.… Dziś terminu „lobotomia” często używa się metaforycznie do opisania każdej sytuacji, w której ktoś lub coś zostało zmienione lub zmodyfikowane w znaczący sposób, często bez ich zgody lub wbrew ich woli. Na przykład ktoś może powiedzieć, że konkretna polityka lub decyzja została poddana „lobotomii”, jeśli została znacząco zmieniona lub złagodzona. Termin ten jest często używany do przekazania idei, że coś zostało zmienione w sposób, który nie jest korzystny lub pożądany.