Zrozumienie świętości: definicja, przykłady i konotacje

Świętość to rzeczownik odnoszący się do nadmiernej obłudy lub obłudy. Często używa się go do opisania kogoś, kto udaje, że jest bardziej cnotliwy lub moralny, niż jest w rzeczywistości, i który surowo ocenia innych za ich dostrzegane wady, pomijając własne wady. …Słowo „święty” pochodzi od łacińskiego słowa „sanctus”, co oznacza co oznacza „święty”, a przyrostek „-ious” wskazuje na cechę lub stan. Po raz pierwszy zostało użyte w języku angielskim w XVII wieku do opisania osoby nadmiernie pobożnej lub zarozumiałej. Z biegiem czasu słowo to nabrało bardziej negatywnej konotacji, sugerując, że dana osoba jest nie tylko pobożna, ale także obłudna lub pretensjonalna. Oto kilka przykładów użycia świętości w różnych kontekstach:… „Ona zawsze zachowuje się tak świętoszkowo, jak ona jest ponad wszystkimi innymi.”… „Jest taki świętoszkowy w swoich przekonaniach politycznych, ale tak naprawdę nigdy nie zrobił nic, żeby pomóc sprawie.”… „Nie mogę znieść jej świętoszkowatego podejścia do ludzi, którzy nie podzielają jej poglądów religijnych”.
W każdym z tych przykładów słowo „święty” jest użyte do opisania kogoś, kto jest postrzegany jako osoba nadmiernie obłudna lub obłudna. Słowo to ma negatywną konotację, sugerującą, że dana osoba jest nie tylko pobożna, ale także osądzająca i pretensjonalna.