Zrozumienie bakterii Gram-ujemnych: charakterystyka, siedliska i choroby

Bakterie Gram-ujemne to rodzaj bakterii, które nie zatrzymują fioletu krystalicznego stosowanego w technice barwienia metodą Grama. W tej technice próbkę bakterii barwi się fioletem krystalicznym, a następnie przemywa roztworem jodu i alkoholu. Fiolet krystaliczny barwi ściany komórkowe bakterii Gram-dodatnich, powodując ich zabarwienie na niebiesko lub fioletowo pod mikroskopem. Jednakże bakterie Gram-ujemne mają inny typ ściany komórkowej, która nie zachowuje fioletu krystalicznego, dlatego pod mikroskopem wydają się różowe lub czerwone.

Bakterie Gram-ujemne zwykle występują w środowiskach o dużej zawartości tlenu, np. gleba i woda. Występują również powszechnie na powierzchniach roślin i zwierząt. Niektóre przykłady bakterii Gram-ujemnych obejmują Escherichia coli (E. coli), Pseudomonas aeruginosa i Salmonella enterica. Bakterie te mogą powodować szereg chorób u ludzi, w tym infekcje dróg moczowych, zapalenie płuc i zatrucia pokarmowe.

Bakterie Gram-ujemne mają kilka cech, które odróżniają je od bakterii Gram-dodatnich. Na przykład mają cieńszą warstwę peptydoglikanu w ścianach komórkowych, co czyni je bardziej podatnymi na niektóre antybiotyki. Mają także inny rodzaj lipopolisacharydu (LPS) na zewnętrznej powierzchni błon komórkowych, co może powodować odpowiedź immunologiczną u ludzi. Ponadto bakterie Gram-ujemne są często bardziej oporne na antybiotyki i mają większe ryzyko rozwinięcia się oporności na antybiotyki.

Podsumowując, bakterie Gram-ujemne to rodzaj bakterii, które nie zachowują fioletu krystalicznego stosowanego w technice barwienia metodą Grama. Zwykle występują w środowiskach o wysokim poziomie tlenu i mogą powodować szereg chorób u ludzi. Mają kilka cech odróżniających je od bakterii Gram-dodatnich, w tym cieńszą warstwę peptydoglikanu i inny rodzaj LPS na błonach komórkowych.