Zrozumienie derwiszów i ich praktyk duchowych w sufizmie

Derv (pisany także jako Darwesh lub Darvesh) to termin używany w sufizmie, mistycznej tradycji islamu, w odniesieniu do duchowego poszukiwacza lub ucznia, który poświęcił swoje życie dążeniu do duchowego wzrostu i samooczyszczenia. Słowo „derwisz” pochodzi od perskiego słowa „darweshan”, które oznacza „ten, który się obraca” lub „ten, który się kręci”. Odnosi się to do praktyki wirowania lub wirowania, często wykonywanej przez derwiszów podczas ceremonii religijnych, znanej jako sema.

Derwisze są zazwyczaj kojarzeni z zakonem Mevlevi, który został założony w XIII wieku przez słynnego sufickiego poetę i filozofa Rumiego. Zakon Mevlevi podkreśla znaczenie miłości, współczucia i samounicestwienia (lub „fany”) w dążeniu do duchowego wzrostu. Derwisze są znani ze swojego charakterystycznego ubioru, który obejmuje długą białą szatę i wysoki, stożkowy kapelusz zwany „takia”. Praktykują także formę medytacji znaną jako „dhikr”, czyli powtarzanie boskich imion, jako sposób na oczyszczenie serca i osiągnięcie stanu duchowej świadomości.