Zrozumienie diegezy w teorii narracji

Diegeza to termin używany w teorii narracji i krytyce literackiej do opisania poziomu narracji lub ram, w których opowiadana jest historia. Odnosi się do kontekstu narracyjnego lub sieci narracji otaczającej historię, w tym wydarzeń, postaci i scenerii, które ją tworzą.…
Innymi słowy, diegeza to poziom narracji, który ramuje historię i zapewnia kontekst do zrozumienia zdarzenia i działania, które mają w nim miejsce. Zawiera wszystkie informacje na temat świata opowieści, jej bohaterów i ich wzajemnych relacji.……Na przykład w powieści takiej jak „Duma i uprzedzenie” diegeza może obejmować system klas społecznych XIX-wiecznej Anglii, normy kulturowe i oczekiwania tamtych czasów, a także konkretne wydarzenia i miejsca, które są ważne dla historii. Diegeza zapewnia kontekst dla zrozumienia działań i motywacji bohaterów oraz pomaga ukształtować interpretację historii przez czytelnika.…
Termin „diegesis” pochodzi od greckiego słowa „diageomai”, co oznacza „opowiadać”. Po raz pierwszy został użyty w teorii literatury przez francuskiego filozofa i krytyka Rolanda Barthesa w jego książce „Obraz-Muzyka-Tekst”, w której badał związek między tekstem narracyjnym a jego interpretacją przez czytelnika. Od tego czasu koncepcja diegezy została szeroko przyjęta w teorii narracji i krytyce literackiej i nadal pozostaje ważnym narzędziem do zrozumienia złożoności struktury i znaczenia narracji.