Zrozumienie efektu Kondo w fizyce materii skondensowanej

Kondo to termin używany w kontekście fizyki materii skondensowanej do opisania rodzaju kwantowego przejścia fazowego, które zachodzi w niektórych materiałach w niskich temperaturach. Został nazwany na cześć japońskiego fizyka Juna Kondo, który jako pierwszy zaproponował tę koncepcję w latach sześćdziesiątych XX wieku. W efekcie Kondo spin elektronu w metalu jest sprzężony ze spinem atomu domieszki, takiego jak jon magnetyczny, czyli osadzony w metalu. Interakcja między dwoma spinami powoduje, że elektrony w metalu lokalizują się wokół domieszki, tworząc „chmurę Kondo” elektronów. Może to prowadzić do ograniczenia przewodności materiału, ponieważ elektrony nie mogą już swobodnie przemieszczać się przez metal.…
Efekt Kondo jest ważny, ponieważ pozwala zrozumieć zachowanie układów kwantowych w niskich temperaturach, gdzie klasyczne teorie się rozpadają. Zaobserwowano go w szerokiej gamie materiałów, w tym w metalach, półprzewodnikach i nadprzewodnikach, i ma zastosowanie w takich dziedzinach, jak obliczenia kwantowe i spintronika.