Zrozumienie funkcji automatycznego podnoszenia w systemie Windows: jak zażądać wyższych uprawnień dla aplikacji

Automatyczne podnoszenie poziomu to funkcja systemu Windows, która umożliwia aplikacjom automatyczne żądanie wyższego poziomu integralności (IL) niż ich własny, w celu wykonania określonych działań lub uzyskania dostępu do ograniczonych zasobów.

Kiedy aplikacja zażąda automatycznego podniesienia poziomu, system operacyjny poprosi użytkownika o pozwolenie na podniesienie poziomu IL aplikacji do żądanego poziomu. Jeśli użytkownik udzieli pozwolenia, aplikacja będzie mogła wykonać żądaną akcję lub uzyskać dostęp do zastrzeżonego zasobu.

Autoelewacja jest przydatna w przypadku aplikacji, które muszą wykonywać zadania wymagające wyższych uprawnień niż przyznano samej aplikacji. Na przykład program antywirusowy może zażądać automatycznego podniesienia poziomu w celu przeskanowania pliku systemowego, który wymaga dostępu na poziomie administratora.

W systemie Windows dostępne są różne typy automatycznego podniesienia poziomu, w tym:

* Pełne podniesienie poziomu: aplikacja żąda pełnego dostępu na poziomie administratora i uzyskuje taki dostęp.
* Ograniczone podniesienie poziomu: aplikacja żąda ograniczonych uprawnień, takich jak możliwość odczytu lub zapisu określonych plików lub kluczy rejestru, i otrzymuje je.
* Podniesienie poziomu użytkownika: aplikacja żąda podwyższonych uprawnień dla konkretnego użytkownika i otrzymuje je, a nie cały system.

Autoelementację można skonfigurować za pomocą zasad grupy lub innych narzędzi do zarządzania i można ją ograniczyć lub zezwolić na podstawie określonych kryteriów, takich jak źródło żądania, typ wykonywanej akcji lub tożsamość użytkownika.