Zrozumienie judaizmu tannaickiego: spojrzenie na ten okres i jego znaczenie

Tannaicki odnosi się do okresu w historii i literaturze Żydów, który nastąpił po epoce Talmudu, a konkretnie do okresu około 200-500 roku n.e. W tym czasie żydowscy uczeni i rabini w Babilonii i Palestynie nadal rozwijali i interpretowali prawa i tradycje judaizmu, tworząc bogactwo dzieł pisanych znanych jako literatura tannaicka.... Termin „tannaitic” pochodzi od hebrajskiego słowa „tanana” co oznacza „powtarzać” lub „studiować” i odnosi się do faktu, że ci uczeni byli odpowiedzialni za powtarzanie i interpretowanie nauk wcześniejszych mędrców talmudycznych. W okresie tannaickim rozwinęły się nowe żydowskie kodeksy prawne, a także uformowała się żydowska liturgia i ustanowiono nabożeństwa synagogalne, jakie znamy dzisiaj.… Do godnych uwagi postaci okresu tannaickiego należy rabin Judah ha-Nasi, który opracował Miszny i rabin Jochanan, uważany za jednego z największych uczonych swoich czasów. Okres tannajski był czasem wielkiej kreatywności i innowacji w nauce żydowskiej i położył podwaliny pod późniejszy rozwój Talmudu i innych tekstów żydowskich.