Zrozumienie koncepcji „bezkarności”

Pojęcie „bezkarności” nie jest terminem powszechnie uznawanym ani zdefiniowanym w teorii ani praktyce prawa. Można jednak wywnioskować pewne ogólne poglądy na temat tego, co można uznać za „bezkarne” w oparciu o przeciwieństwo słowa „karny”.……Prawo karne definiuje czyny przestępcze jako te, które są szkodliwe dla społeczeństwa i podlegają karze przez państwo. Dlatego czyny niespełniające tej definicji można uznać za „bezkarne”. Oto kilka przykładów czynów, które można uznać za bezkarne:

1. Działania nieszkodliwe: Czyny, które nie wyrządzają szkody innym ani ich mieniu, takie jak uprawianie hobby lub praktykowanie religii, prawdopodobnie zostaną uznane za bezkarne.
2. Działania podejmowane za obopólną zgodą: działania podejmowane za obopólną zgodą i niewymagające przymusu ani siły, takie jak czynności seksualne między dorosłymi lub porozumienia umowne pomiędzy stronami, które wyraziły zgodę, prawdopodobnie zostaną uznane za bezkarne.
3. Osobiste wybory: Osobiste wybory, które nie szkodzą innym, np. dotyczące tego, co jeść lub się ubierać, prawdopodobnie zostaną uznane za bezkarne.
4. Mowa i ekspresja: Wyrażanie opinii lub przekonań, o ile nie nawołują do przemocy lub dyskryminacji, prawdopodobnie zostanie uznane za bezkarne.
5. Pokojowe zgromadzenia: Gromadzenie się z innymi w celach pokojowych, takich jak protest lub wiec, prawdopodobnie zostanie uznane za bezkarne.…
Należy zauważyć, że te przykłady nie są wyczerpujące i że definicja „bezkarnego” może się różnić w zależności od kontekstu oraz konkretne ramy prawne, o których mowa. Ponadto chociaż czyn może zostać uznany za bezkarny, nie musi to koniecznie oznaczać, że jest legalny lub akceptowalny; na przykład angażowanie się w czynności seksualne z nieletnim za obopólną zgodą może zostać uznane za bezkarne, ale nadal jest złe z moralnego i etycznego punktu widzenia.