Zrozumienie niejęzyczności w języku

Niejęzyczność to termin używany w językoznawstwie do opisania braku znamion lub cech językowych typowych dla danego języka lub dialektu. Może odnosić się do braku pewnych struktur gramatycznych, elementów słownictwa lub cech fonologicznych charakterystycznych dla języka lub dialektu.

Na przykład w języku angielskim brak rodzaju gramatycznego lub zgodności między słowami jest uważany za brak omdlenia, ponieważ te cechy są obecne w wielu innych językach. Podobnie brak morfologii fleksyjnej (takiej jak końcówki przypadków lub koniugacja czasowników) w języku angielskim jest również uważany za brak omdlenia, ponieważ wiele innych języków ma bardziej złożone systemy morfologii fleksyjnej.

Niejęzyczność można postrzegać jako wynik kontaktu językowego, w którym dwa lub więcej języki wpływają na siebie nawzajem i tracą część swoich charakterystycznych cech. Może to również wynikać z uproszczenia lub standaryzacji języka, w wyniku której pewne funkcje zostaną utracone lub uproszczone, aby ułatwić naukę lub używanie języka.…
Ogólnie rzecz biorąc, brak języka to termin, który podkreśla różnorodność i złożoność ludzkiego języka oraz to, jak różne języki i języki dialekty mają różne cechy i cechy, które czynią je wyjątkowymi.